KVH Československo 1945 - 1990

[fidel]

Rezerwowe Oddziały Milicji Obywatelskiej (ROMO) - oddziały zwarte formowane w poczštkowych latach 80. XX wieku (podczas stanu wojennego w Polsce) głównie z żołnierzy rezerwy Wojsk Ochrony Pogranicza (WOP), jednostek wojskowych podległych MSW oraz z żołnierzy wojska polskiego, których powoływano na podstawie kart mobilizacyjnych do czasowego przeszkolenia w milicji. Powołanie następowało na podstawie art. 100 ustawy z dnia 21 listopada 1967 r. o powszechnym obowišzku obrony. Niekiedy wcielenie do oddziałów ROMO było formš represji wobec osób przeciwnych panujšcym wówczas warunkom. Dowódcami tych oddziałów byli funkcjonariusze MO, czasowo do nich oddelegowywani.

Oddziały ROMO tworzone były przez Wojewódzkie Urzędy Spraw Wewnętrznych, podstawowš jednostkš były kompania, czasami tworzono również bataliony. Żołnierze do nich powoływani byli na okres 3 miesięcy. Pierwsze oddziały zaczęto tworzyć pod koniec 1981 roku i formowano je z żołnierzy rezerwy którzy wcze?niej zasadniczš służbę wojskowš odbywali w ZOMO. Pó?niej w skład oddziałów wcielano również żołnierzy rezerwy z Wojsk Ochrony Pogranicza, jednostek podległych MSW i w końcu jednostek podległych MON. Ostatecznie oddziały ROMO rozwišzano po zakończeniu stanu wojennego w 1983 roku.

Użyteczno?ć oddziałów tworzonych przymusowo, w obliczu powszechnej niechęci tak żołnierzy, jak i WOP-istów wobec milicji była bardzo niska. Były one wykorzystywane do patrolowania większych miast a także do służby na punktach blokadowych i kontrolnych na drogach. Próby kierowania ich przeciw demonstrujšcym na ulicach cywilom często kończyły się rejteradš, także wobec faktu, że formacje te były bardzo słabo wyszkolone i wyposażone.

[Jiri Hanysek]

Dzięki za wszystkie informacje o ORMO, ZOMO i ROMO. O ROMO nawet wogule nie wiedzałem. Tylko my?le, że teraz powienien to kto? przetłumaczyć na czeski, bo dla Czechów jest Romo po prostu pralka

[papergeorge]

Jestli si mohu dovolit pidikomentář, pak mi podle toho, co jsem pochopil přijde, ?e bratři Poláci měli ozbrojených (represívních, bezpečnostních???) slo?ek, které byly formovány na základě povolávacích rozkazů a za pochodu vytvořených zákonů, poněkud víc ne? u nás. Ka?dá z nich měla vlastní distinkce na několika variantách uniforem nejen moro. Ne? se to rozvine, prosím o jakékoli upozornění a tento příspěvek raději po sobě sma?u, ne? aby byl nadále zdrojem vá?nivých debat.

[Jiri Hanysek]

No já si myslím, ?es to pochopil zcela správně. Ono to taky je naprosto logické, zatímco u nás musela KSČ ře?it krize v letech 1948, 1953, 1968 a 1989, a to je?tě v 68. za ni krizi vyře?ily armády VS, v Polsku byl vývoj daleko bouřlivěj?í: těsně poválečné období, 1956, 1968, 1970, 1976, 1981 a celá 80. léta, na to musela PSDS samozřejmě reagovat.

[fidel]

LWP, mimo że byli w niej oficerowie politycznie, często miało odmienne nastawienie do programu i poczynań PZPR.

[fidel]

W polsku byli jeszcz ine 2 formacje noszšce moro Straż Więzienna:
To o niej trochę informacji:1944-1956 [edytuj]
Dnia 4 pa?dziernika 1944 Kierownik Resortu Bezpieczeństwa Publicznego Okólnikiem nr 1 powołał do życia Straż Więziennš. Dzień ten przez cały czas trwania PRL był dniem ?więta więzienników. W poczštkowym okresie odbudowy struktur administracyjnych przejęto przepisy przedwojenne w tym Kodeks Karny z 1932 roku, regulamin więzienny z 1931 oraz przepisy z projektu nowego regulaminu z 1939. Ponieważ przedwojenne przepisy w nowej sytuacji politycznej były niewystarczajšce, w 1945 wydano instrukcję w sprawie postępowania z wię?niami. Od poczštku swego istnienia Straż Więzienna została podporzšdkowana VI Departamentowi Ministerstwa Bezpieczeństwa Publicznego. Jej funkcjonariusze brali aktywny udział w działaniach prowadzonych przez Departament ?ledczy UBP, w tym w prze?ladowaniach i torturach osadzonych z powodów politycznych.

W obozach i więzieniach stosowano wobec skazanych te same metody postępowania jak w ówczesnym Zwišzku Radzieckim. W kraju stworzono sieć 204 obozów pracy przymusowej, w których zginęło około 25 tysięcy ludzi. Największy tego typu obóz działał w Jaworznie, dawnej filii niemieckiego obozu koncentracyjnego w O?więcimiu - KL Auschwitz S-Lager Dachsgrube. Jego pierwszym komendantem był kapitan NKWD Mordasow, następnie przejšł od niego stanowisko Salomon Morel.[5]

W lipcu 1954 ukazał się Dekret o Służbie Więziennej. Zmieniono nazwę tej formacji i dodano pewne elementy majšce na celu oddziaływanie poprawcze wobec skazanych. 7 grudnia rozwišzano MBP, służbę podporzšdkowano nowo powstałemu Ministerstwu Spraw Wewnętrznych. Dopiero w listopadzie 1955 uchylono przedwojenne przepisy więzienne wprowadzeniem nowego regulaminu. Stracił on jednak szybko aktualno?ć z powodów przemian politycznych 1956 oraz przej?cia Służby Więziennej z dniem 1 listopada 1956 pod zarzšd Ministerstwa Sprawiedliwo?ci.


1956-1989 [edytuj]
Zadania Służby Więziennej po przemianach roku 1956 uległy zmianie. Dotychczasowe przepisy mimo zawarcia w nich pewnych elementów poprawczych były nieaktualne. W poprzednich latach nikt nie zajmował się resocjalizacjš skazanych z powodu braku ?rodków, bazy, odpowiedniej kadry, a przede wszystkim klimatu politycznego. Rozpoczšł się 10- letni okres wydawania szeregu zarzšdzeń, dyrektyw i pism, modyfikowanych i weryfikowanych w praktyce zakończony wydaniem nowego regulaminu. Model represyjny zdominowany przez tre?ci polityczno - ideologiczne i wojskowe został przekształcony represyjno-formujšcy, zaczęto odchodzić od dominujšcej polityki i ideologii na rzecz tre?ci psychospołecznych oraz dyscyplin prawnych.

W 1966 wprowadzono w działaniach resocjalizacyjnych system wolnej progresji m.in. wprowadzono zakłady karne półotwarte i otwarte. W latach 1969 - 1981 (z trudno?ciami po stanie wojennym) rozwijano kształcenie wię?niów, realizowano różne warianty leczenia antyalkoholowego, rozwijano do?wiadczenia z systemem przepustkowym oraz poszukiwano sposobów współpracy ze społeczeństwem, a także w wielu zakładach karnych rozszerzano współpracę z rodzinami. Od 1969 administracja więzienna stała się organem postępowania wykonawczego. Po 1981 więzienia zostały wykorzystane do internowania opozycji solidarno?ciowej. Przez cały ten okres więziennictwo nie uniknęło roli politycznej, jakš wyznaczało mu państwo totalitarne. Wraz z wię?niami kryminalnymi w zakładach karnych przebywali też wię?niowie sumienia.[3]

10 grudnia 1959 wydano Ustawę o Służbie Więziennej, która uregulowała funkcjonowanie więzienników na 37 lat. Ustawę tš modyfikowano kilkakrotnie, a najpoważniejszymi zmianami było wprowadzenie w 1975 wojskowego nazewnictwa stopni, rozbudowa systemu szkoleń, w 1983 wprowadzenie korpusu choršżych.

[fidel]

I Straż Ochrony Kolei
Losy Straży Ochrony Kolei ?ci?le zwišzane sš z polskimi kolejami.
Straż Kolejowš utworzono 13 lutego 1919 roku w resorcie Ministerstwa Komunikacji z zadaniem zabezpieczenia majštku, utrzymania bezpieczeństwa publicznego, ładu i porzšdku, ochrony podróżnych i ich mienia.
28 kwietnia 1919 r. Ministerstwo Spraw Wojskowych przejmuje Straż Kolejowš na czas wojny i zmienia nazwę na Wojskowa Straż Kolejowa.
Po niespełna roku 1 lutego 1920 roku rozwišzano tę formację, a cało?ć spraw przekazano Policji Państwowej.
Sytuacja taka trwała 14 lat, a na terenie kolejowym nastšpił znaczny wzrost przestępczo?ci. Aby temu zaradzić mocš Ustawy z 15 kwietnia 1934 r. o ochronie porzšdku na kolejach użytku publicznego, przystšpiono do organizacji Straży Ochrony Kolei.
Dnia 25 lipca 1939 r. ukazuje się zarzšdzenie Ministra komunikacji o przekształceniu SOK w Straż Kolejowš. Z uwagi na wybuch II wojny ?wiatowej nie wchodzi ono w życie.
22 lipca 1944 roku Polski Komitet Wyzwolenia Narodowego powołał Ministerstwo Komunikacji, Poczt i Telegrafów, w którego skład weszły również koleje państwowe. Te na bazie przedwojenego zarzšdzenia tworzš Straż Kolejowš.
W 1955 roku następuje kolejna reorganizacja formacji. Rozwišzano Służbę Ochrony Kolei. A jej miejsce, na 5 lat, zajęła Straż Kolejowa, która zajmowała się tylko ochronš mienia kolejowego i kolei powierzonego. Utworzona w tym samym roku Kolejowa Milicja Obywatelska przejęła inne zadania dawnej Służby Ochrony Kolei.
W roku 1960, na podstawie Ustawy o kolejach powołano ponownie do życia Służbę Ochrony Kolei.
W 1982 roku powołano oddziały operacyjne SOK.Oddziały te funkcjonowały do roku 1992.
Kolejna reorganizacja SOK nastšpiła w 1997 r. z mocy Ustawy o transporcie kolejowym. Formacji przywrócono nazwę Straż Ochrony Kolei, zmieniono umundurowanie, wzorujšc je na wojskowym, wyodrębniono organizacyjnie Komendę SOK i w jej ramach oddziały okręgowe i rejonowe.
W pa?dzierniku 2001 r. ze względu na przekształcenia zaistniałe w PKP Straż Ochrony Kolei włšczono w struktury PKP Polskie Linie Kolejowe S.A., zachowujšc jednak samodzielno?ć organizacyjnš służby.